Zatrzymanie zębów jest bardzo poważnym problemem, który może wiązać się z nieprzyjemnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Chociaż najczęściej dotyczą ósemek, to tak naprawdę zatrzymanie może dotyczyć każdego rodzaju zęba w obrębie łuków zębowych. Zgodnie z definicją zatrzymany ząb jest w pełni wykształconym zębem, który nie wyrżnął się ponad powierzchnię dziąsła, lecz utknął w kości szczęki. Ząb może zatrzymany całkowicie lub częściowo. W przypadku całkowitego zatrzymania ząb jest całkowicie otoczony kością, natomiast w zatrzymaniu częściowym niewielki fragment korony wystaje ponad dziąsło.
Najczęściej występującym powodem zatrzymania zęba jest zbyt mała przestrzeń w łuku zębowym, przez co ząb nie ma możliwości, aby się prawidłowo wyrżnąć. Może to być spowodowane bardzo późnym wypadnięciem zęba mlecznego oraz ciasnym ułożeniem pozostałych zębów. Z tego też powodu tak ważne są regularne wizyty u stomatologa w dzieciństwie i późniejszym czasie. Podczas kontroli dentysta może zauważyć, że ząb mleczny blokuje wzrost zęba stałego i podjąć kroki, aby nie dopuścić do jego zatrzymania.
Powodem zatrzymanego zęba mogą być również zmiany hormonalne, urazy szczęki, niedobory witaminy A i D, geny lub nieprawidłowe leczenie stomatologiczne w przeszłości. Po rozpoznaniu zęba zatrzymanego warto od razu podjąć się leczenia, aby uniknąć w przyszłości przykrych konsekwencji. Zatrzymany ząb objawia się najczęściej przewlekłym bólem, nieprawidłowym zgryzem, stanem zapalnym dziąsła oraz próchnicą korony zęba zatrzymanego. Leczenie najczęściej polega na chirurgicznym usunięciu zęba. Ze względu na specyficzne ułożenie taki zabieg jest dosyć skomplikowany. W niektórych przypadkach ząb jest ściągany za pomocą leczenia ortodontycznego.